कौतुक शिरोडकर | 19 September, 2008 – 16:10

उलटे तरून गेले
सुलटे हरून गेले
जपले गाव मी…पण
घरचे घरून गेले
मरणात गुंतलो अन
जगणे सरून गेले
अवघे पुरात चेले
नेते वरून गेले
पुतळा उभारला….पण
नाव विसरून गेले
श्रद्धांजली सग्यांची
शव गुदमरून गेले
ते दोन शब्द त्यांचे
दंगल करून गेले
हसणे तुझे मला ते…
जखमी करून गेले
जगणे उपेक्षितांचे
डोळे भरून गेले
कळले कसे जगावे
मरणे मरून गेले
थाळीत आंधळ्यांच्या
(पंक्तीत अंध सारे)
थोटे चरून गेले